ခ်င္းတြင္းၾကည့္ရင္းငိုတဲ့အသံ

စစ္ျဖစ္တာလည္းမဟုတ္
ကပ္ေရာဂါလည္းမဟုတ္ပါပဲ
ေဟာဒီခ်င္းတြင္းမွာ
အျပစ္မဲ့ေတြ ေသာက္ေသာက္လဲေသၾက
ဘ၀ေတြကြဲ
မ်က္ရည္ေတြရႊဲလို႔
စက္ေလွ တစ္ခ်က္အေမွာက္က
အသက္ေတြမ်ားစြာကို ဆြဲခ်ပစ္ခဲ့တယ္



ေက်ာင္းသားေတြ ၀န္ထမ္းေတြ
မိသားစုေတြ ကေလးငယ္ေတြ
စက္ေလွသမားက တန္ဖိုးမထား
လူမ်ားေလ ေငြရေလ
(အဲဒီလိုေကာင္က အဲဒီလိုပဲသိတယ္)

အခုေတာ့
အေဖအေမေတြလည္း သားသမီးကို
ေမွ်ာ္လို႔ငို
သားသမီးေတြကလည္း
အေဖအေမကို
ေမွ်ာ္လို႔ငို
ေက်ာင္းသားေလးေတြက ဆရာမကို
ေမွ်ာ္လို႔ငို
ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ကို က်န္ခဲ့သူက
ေမွ်ာ္လို႔ငို
ခ်င္းတြင္းျမစ္ေဘးမွာ ပူေလာင္ကၽြမ္းကုန္လို႔
ျမစ္ေရေတြေတာင္ ခမ္းလုလု

“အေမ သားလာေနၿပီေလ။ အေမ့ကို သီတင္းကၽြတ္ကန္ေတာ့ပါရေစ”
ဆိုတဲ့သားေလး
“ခႏီၱးမွာ စာသင္ေပးရတာ ေပ်ာ္တယ္” ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းဆရာမေလး”
အေ၀းသင္ၿပီးရင္ သမီးအလုပ္လုပ္ၿပီး အေမတို႔ကို လုပ္ေကၽြးမယ္” ဆိုတဲ့
ေက်ာင္းသူေလး
အားလံုး…အားလံုး….အားလံုး
အခုေတာ့ ျမစ္ေအာက္ေျခမွာ အတံုးအရံုး
ျမစ္ကိုၾကည့္ရတာလည္း
စိတ္ခ်မ္းသာစရာကုန္ဆံုး

ခ်င္းတြင္းျမစ္က ေမာ္ေတာ္ဟာ
ဗံုးတစ္လံုးမကြဲ က်ည္ဆံတစ္ေတာင့္မပစ္ဘဲ
လူ႔အသက္ေတြ ႏိုင္ငံ့အတြက္ ခြန္အားေတြကို
ရိုက္ခ်ိဳးဖ်က္ဆီး………..
“ေတာက္” လို႔ ခပ္နာနာငါေခါက္
အေလာင္းေတြျမင္တိုင္း ရင္ထဲတဆစ္ဆစ္နာ

ဒီဘ၀မွာ ဒါမ်ိဳးေတြ
ထပ္မႀကံဳရပါေစနဲ႔ေတာ့လို႔
မေန႔က လျပည့္ည
ဘုရားမွာ ဆုေတာင္းမိတယ္။