ကြယ္၀ွက္ခံထားရေသာအသံမ်ား အပိုင္း(၂)

မႈန္ျပာရီ
(က)
၁၄ ႏွစ္သမီးကတည္းက ေကာ္စ႐ွဴတာ။ ေကာ္႐ွဴရတာက ႐ႈိက္႐ွဴလိုက္တဲ့အခ်ိန္ မွာ အဆုတ္က ဘယ္လိုျဖစ္လဲဆိုေတာ့ အသက္႐ွဴရတာ က်ပ္သြားတာ။ ခ်ဳပ္ထားသလို ျဖစ္သြားတာ။ ေကာ္႐ွဴရင္ သူက အန႔ံကို ႐ွဴလိုက္ေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ေၾကာင္သြားတာေပါ့။ ကိုယ္ အလုပ္လုပ္ရမွန္းေတာ့ သိတာေပါ့။ ကိုယ္ ဘယ္ေနရာ သြားရမလဲ၊ ဘယ္ေနရာ ေနရမလဲ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ေနာက္ေရးေတြကို မသိေတာ့ဘူး။
ဘာလို႔ ႐ွဴတာလဲဆိုေတာ့ ဒီ ႐ွဴဖန္မ်ားလာေတာ့ စိတ္ထဲက ႐ွဴခ်င္စိတ္ေတြ ေပါက္လာတာ။ ျဖတ္ႏိုင္တယ္။ ျဖတ္ခ်င္တယ္။ ျဖတ္ဖူးတယ္။ ေကာ္ျဖတ္တာနဲ႔ ေကာ္ ႐ွဴတာနဲ႔ဆိုရင္ ေကာ္ျဖတ္တာက ေကာင္းတယ္။ ေကာ္ျဖတ္တာက ဘယ္လိုေကာင္းလဲ ဆိုရင္ အသားအေရလည္း ဝလာတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ က်န္းမာေရးလည္း ေကာင္းလာတယ္။ ေကာ္႐ွဴေတာ့က်ေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ အသားအေရေတြလည္း ထိခိုက္တယ္။ အခုကေတာ့ ႐ွဴ တယ္။ ဒါေပမဲ့ မ႐ွဴတာဆိုလို႔ ဒီေန႔ ႏွစ္ရက္ပဲ ရွိေသးတယ္။

သမီး ဒီအလုပ္က အဲဒီလိုမ်ဳိး အျမဲလုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ မလုပ္တာ ၾကာၿပီ။ အခု ေရႊဘုိေရာက္လို႔ လုပ္တာဆိုလို႔ ငါးခါေလာက္ပဲ လုပ္ဖူးတာ။ အဲဒီလို ညပိုင္းလုပ္ရင္ တစ္ခါတေလက်ရင္ ေလးေထာင္၊ တစ္ခါတေလက်ရင္ ငါးေထာင္၊ အဲဒီအတိုင္း ရတာ။
ဘယ္လိုလူေတြက လာေခၚတာလဲဆိုေတာ့ ဒီလိုေပါ့။ အိမ္ရွိတဲ့လူေတြက လာေခၚတာ။တစ္ခါတေလက်ရင္ သူတို႔အိမ္မွာ ေခၚသြားတာ။ တစ္ခါတေလက်ရင္ေတာ့ အဲဒီလို အိမ္ကို မေခၚဘူး။ ခ်စ္တီးကြင္းဘက္တို႔၊ ေလာကမာရဇိန္ဘက္တို႔။ အဲဒီတိုင္းပဲ ေခၚသြား တာ။ ဘယ္အခ်ိန္ ျပန္ပို႔ေပးတာလဲဆိုေတာ့ ကြၽန္မက မေနခ်င္ေတာ့ရင္ သူတို႔က ခ်က္ ခ်င္း ျပန္လႊတ္ေပးတာ။ ညအိပ္ေတြ ဘာေတြ ေခၚသြားရင္ အခုကိုယ္က ၉ နာရီေလာက္ က လိုက္တယ္ဆိုရင္ သူတို႔ဆႏၵအတိုင္း တစ္ခါေလာက္ လုပ္ေပးလိုက္တာ။ သူတို႔ကို ကိုယ္က ျပန္ၿပီး အက်ပ္ကိုင္တာ။ အဲဒီအခါက်ရင္ ကိုယ္က ကိုယ္ေနမယ့္ေနရာကို ျပန္ ေရာက္လာတာ။ အက်ပ္ကိုင္တယ္ဆိုတာ ဒီလိုေပါ့။ က်ဳပ္ကေတာ့ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး၊ ခင္ဗ်ား အက်ပ္ကိုင္ရင္ က်ဳပ္ကေတာ့ ျပန္ၿပီးေတာ့ ေအာ္မွာေနာ္ အဲဒီအတိုင္း ေျပာတာ။
ပိုက္ဆံက်ေတာ့ ညအိပ္ေတြက်ရင္ တစ္ခါတေလ တစ္ေသာင္းခဲြ၊ ညအိပ္မဟုတ္ဘဲ အျပင္ဆိုရင္ ငါးေထာင္။ လာေခၚရင္က်ေတာ့ အင္း ...လာေခၚရင္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ လာေခၚတာ။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ လိုက္မလားေပါ့၊ အဲဒီအတိုင္း လာေခၚတာ။ လာေခၚေတာ့ ကိုယ္ကလည္း အဲဒီလိုပဲ လိုက္သြားတာ။ အဲဒီလိုမွ မလိုက္ရင္ ကိုယ့္ကို ဒုကၡေပးႏိုင္တယ္။ ေပးႏိုင္တယ္ဆိုတာက သူတို႔အဖဲြ႕ကို ေခၚေခၚၿပီးေတာ့၊ သမီးတို႔က လမ္းေဘးမွာေနေတာ့ ေလ၊ သမီးတို႔ကို အႏိုင္က်င့္ႏိုင္တယ္၊ သူတို႔က။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔။
ကြန္ဒုံးသုံးလား၊ သုံးတယ္။ မသုံးတဲ့အခါ မရွိဘူး၊ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္လည္း ေရာဂါထိသြားမွာ ေၾကာက္ရတယ္။ ေနာက္ၿပီးက်ေတာ့ မေတာ္တဆ ဗိုက္ ေတြ ဘာေတြ ႀကီးသြားမွာ ေၾကာက္တာ၊ အဲဒါေၾကာင့္မို႔။ ကြန္ဒုံးမသုံးရင္ ံႈဠ ပိုးတို႔၊ ဗႈီွ တို႔ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ေလ။
အိမ္ေထာင္လား၊ က်ဖူးတာေပါ့။  သူက မႏၲေလးမွာ။ အဲဒီမွာ သူနဲ႔ သမီးနဲ႔ ယူ ထားတာ။ အဲဒါကို အေဖက ညီမေတြ၊ အစ္ကိုေတြက်ေတာ့ မဂၤလာေဆာင္ေပးတယ္။ သမီးတို႔က်ေတာ့ မတတ္ႏိုင္ဘူး၊ မဂၤလာ မေဆာင္ရဘူး။ အေဖက သေဘာမတူလို႔ဆို ၿပီး အိမ္မွာ သူ႕ကိုထားၿပီး အက်ပ္ကိုင္တာ။ အက်ပ္ကိုင္တယ္ဆိုတာက ဘယ္မွ မသြား ရဘူး။ အလုပ္ဆို အလုပ္ထဲပဲ လုပ္ရမယ္။ သူက လမ္းေဘးမွာေနတာ ဆိုေတာ့ေလ။ အိမ္မွာေနရတာ က်ဥ္းက်ပ္တာေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ လမ္းေဘးမွာ ထြက္လာတာ။ အိမ္ကေန လမ္းေဘးေနတာ။ အင္း ..သူနဲ႔ကေတာ့ ၾကာတယ္။ ဟို ...ဆယ့္သုံးႏွစ္အရြယ္ေလာက္ ကတည္းက။ ဆယ့္သုံးႏွစ္အရြယ္ေလာက္ကတည္းက ရည္းစားျဖစ္တာေလ။ ဆယ့္ေလး ႏွစ္ေလာက္က်မွ ယူလိုက္တာ။
သူ႕တစ္ေယာက္တည္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ယူတာကေတာ့ မ်ားတယ္။ ဒီလုိပဲ စိတ္အခန္႔မသင့္ရင္ ကြဲလုိက္၊ အဆင္ေျပတဲ့သူနဲ႔ ေပါင္းလိုက္ေပါ့။ အင္း ...ကိုယ္ဝန္ တစ္ခါဖ်က္ဖူးတယ္။ ကေလး မယူူခ်င္ဘူးလို႔ ေယာက်္ားကို ေျပာလိုက္ေတာ့ အဲဒါဆိုရင္ ကိုယ္ဝန္ဖ်က္ေဆး ေသာက္လိုက္လို႔ ေျပာတာနဲ႔ အဲဒီေန႔က အမႈိက္ပံုမွာ ပိုက္ဆံ ႏွစ္ ေသာင္း ေကာက္ရထားေတာ့ ေဆးဆိုင္သြားၿပီး ဝယ္ေသာက္လုိက္ၾကတယ္။ အဲဒါက (... ... ...) နဲ႔ ရတဲ့ဗိုက္။
ဒီေရႊဘိုက ေယာက္မတုိ႔က ေရာက္ေနေတာ့ လမ္းေဘးသား သံုးေယာက္ရယ္၊ သမီးရယ္ ေလးေယာက္ ေရႊဘုိ သြားမယ္ဆုိၿပီး လာၾကတာ။ ေရႊဘိုကို ေရာက္လာေတာ့ ေယာက္မဆီကို သြားတာ။ ေယာက္မက အစ္ကို႔မိန္းမေလ။ ညပိုင္းမွာ ဒီေက်ာင္းကို ေရာက္လာတာ။ ေက်ာင္းကို တန္းမေရာက္ဘူး။ အရင္ဆံုး အေရွ႕ဘုရားထဲမွာ ေနတယ္။ ဘုရားထဲမွာ ႏွစ္ရက္ေလာက္ေနၿပီးေတာ့ ဟို ...ဒီက တစ္ေယာက္က ဆရာမေတြကို ေျပာေပးတာနဲ႔ သမီးကို ဒီေက်ာင္းမွာ ထားတာ။ ဒီေက်ာင္းမွာ ထားထားေတာ့ မႏၲေလး ကို ျပန္တာေလ၊ ညီမေတြ လြမ္းလို႔ဆိုၿပီး မႏၲေလးကို ျပန္သြားတာ။ ျပန္သြားၿပီးေတာ့ တစ္ေခါက္ ျပန္လာေသးတယ္။ ျပန္လာေတာ့ ဒီက လူေတြက လာေခၚတာ၊ ခ်မ္းသာႀကီး ဘုရားထဲ လာေခၚတာ။ အဲဒါ ဒီေက်ာင္း ျပန္ေနေသးတယ္။ ျပန္ေနၿပီးေတာ့ အေမဆုံးလို႔ ဆိုၿပီး သတင္းၾကားတာနဲ႔ မႏၲေလးကို ျပန္သြားတာ။ ျပန္ၿပီးေတာ့ အခု ဒီေန႔မွ ေက်ာင္း ျပန္ေရာက္တာ။ ေရႊဘုိေရာက္တာက ရွစ္ရက္ေတာ့ ရွိၿပီ။
ဒီေက်ာင္းကို ဘာလို႔ ဆက္မေနျဖစ္တာလဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ ကိုယ္မႏိုင္လို႔ ဆက္မေနျဖစ္တာ။ ဘုန္းဘုန္းကေတာ့ ေကာင္းေစခ်င္လို႔ ေက်ာင္းမွာ ထားထားတာ။ သမီးတို႔ကက်ေတာ့ လမ္းေဘးမွာ ေနတာနဲ႔ ေက်ာင္းမွာ ေနတာနဲ႔က ေက်ာင္းမွာ ေနတာ က ေကာင္းတာ။ လမ္းေဘးမွာ ေနတာက်ေတာ့ လြတ္လပ္တာေပါ့။ ေက်ာင္းမွာက်ေတာ့ ေက်ာင္းစည္းကမ္း၊ လမ္းမွာက်ေတာ့ လမ္းစည္းကမ္း။ လမ္းမွာေနရတာ  ေပ်ာ္တယ္ ဆိုတာက ကိုယ့္စိတ္ကို ေပ်ာ္ရေအာင္ထားတာ။ စိတ္ညစ္တယ္ ဆိုတာက်ေတာ့ ဒီ လမ္း ေဘးမွာ ေနရတာက လူလည္း အထင္ေသးတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ေရွ႕ေရးလည္း မေကာင္း ဘူး။
အင္း ...အသက္က ဘယ္ခုႏွစ္က ေမြးလဲေတာ့ မသိဘူး။ ျပာသိုလဆန္း ၁ ရက္ေတာ့ သိတယ္။ ၁၆ ႏွစ္၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ ၈ ေယာက္။ အထက္က ၁ ေယာက္၊ ေအာက္မွာ ၆ ေယာက္။ အငယ္ဆုံး ကေလးက ႏို႔ျပတ္ၿပီ။ ေက်ာင္းေနတဲ့သူ မရွိဘူး။ အေဖက ဆိုက္ကားနင္းတာ။ အေဖ ဆိုက္ကားနင္း ထြက္တဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ အိမ္နီးနားခ်င္း ေတြက ကေလးထိန္းေပးတယ္။ ညီမေလးတစ္ေယာက္က ေယာက္်ားရသြားၿပီ။ အစ္ကို က ေထာင္က်ေနတာ။ ဆိုင္ကယ္ မသကၤာမႈနဲ႔။ မာရွယ္ေလာထုတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ က်သြား တာ၊ မာရွယ္ေလာထုတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ စည္းကမ္းခ်က္ထုတ္ထားတာကို သူက မလိုက္နာ ဘူး။ ၁ဝ နာရီဆို မထြက္ရဘူးလို႔ ေျပာတာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူက ထြက္လိုက္တာေလ၊ အဲဒီေတာ့ မာရွယ္ေလာမိေတာ့ ဒီဆိုင္ကယ္က ဝယ္ထားတာလား၊ ခိုးထားတာလား မသိ ဘူး။ သူက သူမ်ားဟာ စီးလာတာ။
သူက ေထာင္မက်ခင္က အမႈိက္ေကာက္တယ္၊ ေရကားလိုက္တယ္။ ေရကား လိုက္ရင္ တစ္ခါတေလ ငါးေထာင္၊ တစ္ခါတေလ သုံးေထာင္၊ အမႈိက္ေကာက္တာ က် ေတာ့ တစ္ခါတေလ ႏွစ္ေထာင္၊ တစ္ခါတေလ သုံးေထာင္၊ အဲဒီအတိုင္း ရတာ။ အခု သူကလည္း ေထာင္က်ေနၿပီ။ အေမကလည္း ဆုံးသြားၿပီ။ သူ႕ေအာက္က ကြၽန္မ။ အင္း ...ကြၽန္မကလည္း ေရႊဘိုေရာက္ေနေတာ့ က်န္တဲ့ အငယ္ ၆ ေယာက္နဲ႔ အေဖနဲ႔က ဘယ္လိုလုပ္ ေနေနတာလဲဆိုေတာ့ ဒီလိုပဲေပါ့။ မရွိ ရွိရာ ရွာစားေနရတာ။ ညီမေလးေတြ၊ ေမာင္ေလးေတြကို သတိရတယ္။
ဘာလို႔ အတူတူမေနတာတုံးဆိုေတာ့ အေဖက မူးၿပီးေတာ့ ဆူတယ္၊ ေနာက္ၿပီး က်ေတာ့ အေမကလည္း မရွိေတာ့ဘူး။ အစ္ကိုကလည္း မရွိဘူး။ ညီမကလည္း လင္ရ သြားေတာ့ အေဖနဲ႔ သမီးနဲ႔ ေနရမွာ မသင့္ေတာ္လို႔။ ဘယ္လိုမ်ဳိး မသင့္ေတာ္တာလဲ ဆိုေတာ့ အိပ္တဲ့အခါက်ေတာ့ အိမ္တစ္လုံးတည္းမွာ အတူတူအိပ္ရတာ။ အဲဒါေၾကာင့္ မို႔လို႔၊ မူးလာၿပီဆိုရင္ သမီးမွန္းလည္း မသိဘူး၊ မယားမွန္းလည္း မသိဘူး။
အင္း ...အဲဒီလိုမ်ဳိး မေတာ္တေရာ္ ျဖစ္ဖူးတယ္။ အေဖက မူးေနေတာ့ မသိဘူး။ အရက္ေတြတလည္း တအားေသာက္လာၿပီး တအားမူးေနေတာ့ ဘာမွမသိဘူး။ အေဖ ကလည္း ေနာက္ၿပီးက်ေတာ့ အ႐ိုက္ၾကမ္းတယ္။ အေဖ့ကို ေၾကာက္လို႔မို႔ ဒီအတိုင္း ေနရတာ။ သမီးလို႔ ေျပာတယ္ေလ။ အရက္က မူးလာေတာ့က်ေတာ့ ဘာမွေျပာလို႔မရဘူး။ အဲဒါျဖစ္တုန္းက အေမက မသိဘူး။ သမီးက အိမ္နီးနားခ်င္းေတြနဲ႔ စခန္းကိုတိုင္တာ။ တိုင္ေတာ့ အေမက မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ေနာက္ကေန လိုက္ေျပာတာ။ လိုက္ေျပာေတာ့ အေဖ့ကို ေထာင္မခ်ေတာ့ဘူးေလ။ အေမက အဲဒီလိုေျပာထားမွေတာ့ ေထာင္မခ်ေတာ့ ဘူး။ သမီးကို အေဖနဲ႔ တစ္ေနရာစီ ေနရမယ္လို႔ အဲဒီအတိုင္း ေျပာတာ။ အေမ့ကို ေျပာ ျပတယ္၊ ဟုိဥစၥာ ...စခန္းကိုေရာက္ၿပီးမွေလ၊ အေမ့ကို ေျပာျပတာ။ အေမက အဲဒီေတာ့မွ သိသြားတာ။ အေမက အတည္ဟုတ္လား၊ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ မေျပာနဲ႔တဲ့။ အဲဒီအတိုင္း ေျပာ တာ။ သမီးက ဟုတ္တယ္လို႔ ေျပာတာ။ ဟုတ္တယ္လို႔ ေျပာေတာ့ အေမက မယုံဘူး။ အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အိမ္နီးနားခ်င္းေတြနဲ႔ စကားမ်ားၾကတာ။ စကားမ်ားေတာ့ သမီးလည္း ရွက္တာနဲ႔ ထြက္ေျပးလာတာ။
အခုလည္း ေက်ာင္းမွာ မေနႏိုင္ေသးဘူး။ အငယ္ဆုံး ေမာင္ေလးက လမ္းေဘး ေရာက္ၿပီး ေကာ္႐ွဴေနတယ္လို႔ ၾကားရတယ္။ သူ႕ကုိ သြားရွာၿပီး ဒီေက်ာင္းမွာ ထားမယ္။ သူက အခုမွ ၉ ႏွစ္ေလာက္ ရွိမွာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ညီမကလည္း ကိုယ္ဝန္က အေတာ္ရင့္ေန ၿပီ။ ေမြးေတာ့မွာ။ လမ္းေဘးသားနဲ႔ ရတယ္။ လမ္းေဘးမွာပဲ ေနၾကတယ္။ သူ ကေလး ေမြးေတာ့ လူလိုမွာ၊ ျပန္မွျဖစ္မယ္။

(ခ)
သမီးက ၾကည္ျပာႏိုင္။
သမီးအသက္က အင္း ...ေျပာျပမထားေတာ့ မသိဘူး။ လမ္းေပၚ ေရာက္ေနတာ မၾကာေသးဘူး။ တစ္ပတ္ေလာက္ ရွိေသးတယ္။ အခါတိုင္း ေရာက္လာရင္ အေဖက ျပန္ျပန္ေခၚသြားတာ။ ျပန္ေခၚလိုက္၊ ျပန္ထြက္ေျပးလာလိုက္နဲ႔။
အေဖနဲ႔ ဘာလို႔မေနတာလဲဆိုေတာ့ အေဖက မူးရင္ အဲဒီလိုပဲ ဆဲဆို၊ ႐ိုက္ႏွက္ ေနေတာ့တာကိုး။ ဘာရယ္ ညာရယ္မဟုတ္ဘူး။ ေခၚေခၚၿပီးေတာ့ကို ႐ိုက္တာ။ တစ္ခါ တေလက်ေတာ့ ႀကိဳးတုပ္ ႐ိုက္တာ။
သူက မိန္းမရွိတယ္၊ ေနာက္မိန္းမနဲ႔။ သမီးက မသင့္ေတာ္လို႔ ဆိုၿပီးေတာ့ ခဲြ အိပ္တာ။ ခဲြအိပ္တဲ့ေန႔ကမွ တအားမူးေနတာ။ သူ႕မိန္းမ မွတ္ၿပီးေတာ့ မွားတာ။ အေဖ ... သမီးေနာ္လို႔ ဆိုေတာ့ ျပန္ဆင္းသြားတယ္။ သူ႕မိန္းမမွတ္ၿပီး မွားတာ။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ အိမ္မွာ မေနတာ။
႐ိုက္ရင္လည္း ပိတ္႐ိုက္တာ။ ႐ိုက္တာကေတာ့ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ႐ိုက္ တာ။ ႀကီးလာေတာ့လည္း ႐ိုက္တယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းကဆို ေဆး႐ုံတက္ရေအာင္ကို ႐ိုက္တာ။ အဲဒီတုန္းက ထမင္းမခ်က္တတ္ဖူးေပ့ါဗ်ာ။ ထမင္း မခ်က္တတ္ေတာ့ ထမင္း အိုးက ေမွာက္က်သြားတယ္။ က်သြားေတာ့ လက္သည္းေတြကို ခြာတာ၊ ခြာရင္းခြာရင္းနဲ႔ လက္သည္းေတြ ကြၽတ္သြားတာ။ အဲဒီမွာ အိမ္နားနီးခ်င္းက သြားတိုင္တာ။ ဒီမယ္ ...ကို ...၊ ဒီေလာက္ထိ ကိုယ့္သားသမီးကို မ႐ိုက္နဲ႔တဲ့။ အဲဒီလိုေျပာၿပီး သြားတိုင္ေတာ့ အခ်ဳပ္ထဲကို တစ္ပတ္တိတိ က်သြားတာ။ အဲ ...ဆရာမေတြကလည္း ေျပာတယ္။အဲဒီေကာင္မေလး အသက္ရွင္ရင္ ရွင္၊ မရွင္ရင္ တစ္သက္တစ္ကြၽန္း က်မွာလို႔ ေျပာ တယ္။ ေသၿပီ မွတ္တာတဲ့။ သမီးကို အမွန္က ပီနန္အိတ္နဲ႔ ထုပ္ထားတာ။ ထုပ္ထားေတာ့ ငိုတဲ့အခါက်ေတာ့ ေကာင္မေလးက အသက္ရွင္ေသးတယ္တဲ့။ အဲဒီလိုေျပာၿပီး ေဘးက ေဆး႐ုံပို႔လုိ႔ အသက္ရွင္လာတာ။ ငယ္ငယ္တုန္းက ေဆးမေသာက္လို႔ဆို ပါးေစာင္ေတြ ေရာ ကုတ္တာ။ ထမင္း မခ်က္တတ္လို႔ဆို အုတ္နီခဲနဲ႔ေရာ၊ မီးစနဲ႔ေရာ ထိုးတာ။ ႀကီး လာတဲ့အခါက်ေတာ့ ပါးေတြ၊ ဆံပင္ေတြ၊ လည္မ်ိဳေတြ ကုပ္တာ။ ႀကိဳးတုပ္ ႐ိုက္တာ။ ခုတင္ေပၚေရာ၊ ဘာေတြေပၚေရာ ႀကိဳးတုပ္ ႐ိုက္တာ။ တစ္ခါတေလမွ ထမင္းလာေကြၽး တာ။ အေပါက္ ပိတ္သြားတယ္။ ႐ိုက္တာကေတာ့ သမီးကို အျပစ္မရွိလည္း ႐ိုက္တာပဲ၊ အျပစ္ရွိလည္း ႐ိုက္တာပဲ။ အေမဆိုလည္း သြားက်ဳိးေအာင္ ႐ိုက္တာ။ သြားေတြကို အကုန္ကြၽတ္ေအာင္ ႐ိုက္တာ။ အေမက သမီးေမာင္ေလး ငယ္ငယ္တုန္းက ေသသြားတာ။ ဖားကန္႔မွာ ဆုံးတာ။ အေမက ငွက္ဖ်ားမိၿပီး မက္ကေလာင္ ေဖာက္တယ္၊ ေသသြားေရာ။
အေဖ့ကို ခ်စ္သလားဆိုေတာ့ ခ်စ္တယ္။ အေဖ့ဆီကို တစ္ခါတေလလည္း ျပန္ခ်င္တယ္။ တစ္ခါတေလက်ေတာ့လည္း ေပ်ာ္တာပဲ။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ညစ္တာေတြလည္း ရွိတယ္။ အခု ေတာ့ အိမ္ကို မျပန္ခ်င္ဘူးရယ္။ အေဖကို သတိေတာ့ရတယ္။ ျပန္ခ်င္တစ္လွည့္၊ မျပန္ ခ်င္တစ္လွည့္ ျဖစ္ေနတာ။
အေဖကေတာ့ ေက်ာင္းမထားဖူးဘူး။ ေနေတာ့ ေနဖူးတယ္။ စာေတာ့ နည္း နည္းပါးပါးေတာ့ တတ္တယ္။ ဖားကန္႔မွာ သင္တာ။ ေယာဂီႀကီးက သင္တာ။ အလွဴခံ လိုက္ရာကေနေလ။ လိုက္ေတာ့ မုန္႔တစ္ခု၊ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ေတာ့ ဝယ္ေကြၽး တယ္။ စာသင္ေပးတယ္။ သမီးေလးလိုပဲ ေစာင့္ေရွာက္တာ။ သမီးကို တစ္ခ်ိန္က်ရင္ ေယာဂီဝတ္ေပးမယ္တဲ့။ အေဖက ျပန္ေခၚေတာ့က်ေတာ့ သမီးက ငိုေနရတာ၊ စိတ္ မေကာင္းဘူး။
ေမာင္ေလးက်ေတာ့ ေဆာင္းမွာ ေမြးတာ။ ေမာင္ႏွမက ေလးေယာက္၊ တစ္ ေယာက္က ဆုံးသြားတယ္။ စေနမ။ အဲဒါ ပဲြသြားၾကည့္တာ အေမက ေသြးႏုႏုနဲ႔ သြား ၾကည့္တာ။ ကေလးမေလးက အေအးပတ္ၿပီး ေသသြားတာ။
အစ္ကို အႀကီးဆုံးက အိမ္ေထာင္က်သြားၿပီ။ အစ္ကိုႀကီးကေတာ့ ေခၚတယ္။ သမီးကိုက မေနခ်င္ေတာ့ သြားမေနျဖစ္ဘူး။ အလုပ္ကေတာ့ ဒီလိုပါပဲ။ ေခၚရင္ လိုက္ သြားတာ။ လူမ်ားရင္ေတာ့ မလိုက္ဘူး။ ဟိုလိုဆို ဒီလုပ္ငန္းကို သမီး လုပ္မစားဘူး။ စိတ္ကူးထဲမွာ ပိုက္ဆံမရွိေတာ့ လိုက္သြားတာ။ ဒီ့ျပင္အလုပ္က လုပ္တယ္။ ေစ်းထဲ ေရခပ္တို႔၊ အမႈိက္ပစ္တို႔။ ပုံမွန္မရွိဘူး။ တစ္ေထာင္ ရလိုက္၊ ႏွစ္ေထာင္ ရလိုက္၊ တစ္ခါ တေလ ႏွစ္ေထာင့္ငါးရာ ရတယ္။ အဲဒါဆို သုံးေလာက္တယ္ဆိုေပမဲ့ လိုက္ျဖစ္တယ္ ဆိုတာ ေစ်းမွာ မဆင္းလိုက္ရရင္ေလ။
အရင္က အိမ္ေထာင္က်ဖူးတယ္။ သမီးတို႔ ရပ္ကြက္ထဲကပဲ။ သူနဲ႔ အိမ္ေထာင္ က်တာ။ ကေလးတစ္ေယာက္ ေမြးတယ္။ ေယာက္်ားေလး ေမြးတာ။ အဲဒီကေလးက ဆုံးသြားတယ္။ ေယာက်္ားက မေပါင္းဘူး။ မေပါင္းတဲ့အခါက်ေတာ့ လူႀကီးအိမ္ ေရာက္ တယ္။ တိုင္ေတာ့ သူ႕အစ္ကိုေတြက သေဘာမတူဘူး။ သမီးနဲ႔ သေဘာမတူဘူး။ ဥကၠ႒က ေမးေတာ့ သူတို႔အိမ္မွာ အဲဒီလိုေကာင္ေလး မရွိဘူးတဲ့။ သူက မုံရြာသား။ မုံရြာကို ျပန္ လႊတ္လိုက္တာ။ မေပးစားခ်င္လုိ႔ေလ။
ကေလးက ညေန စေနႀကီး ေမြးတာ။ တစ္ရက္က မိုးေတြကလည္း အုံ႔ေနတယ္။ ကေလးကို ေရခ်ဳိးေပးၿပီးေတာ့ ႏို႔သြားတိုက္မယ္ ဆိုတဲ့အခါက်ေတာ့ ဒီကေလး အသံ လည္း မၾကားပါဘူးေပါ့။ ခ်ီလုိက္ေတာ့ ကေလးက ေသေနတယ္။ ေတာင့္ေနတာ။ သမီးကလည္း အဲဒီကတည္းက စိတ္ညစ္ေနတာ။ အိမ္က အေဖကလည္း သမီးသာ မခ်စ္ဘူး ေျပာတယ္။ သူ႕ေျမးကိုေတာ့ ခ်စ္တယ္။ ေသသြားေတာ့ သူကငိုတာ။ သမီး လည္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ဆြမ္းခ်ဳိင့္ပို႔တယ္၊ သားအတြက္။ ႏို႔ထမင္းလည္း ေဝေပးလိုက္ တယ္၊ အရပ္ထဲ။
အဲဒီေယာက္်ားက တစ္ပတ္ေတာင္ မေပါင္းလိုက္ရဘူး။ ခ်က္ခ်င္း ကြဲသြားတာ။ ယူတုန္းကေတာ့ လက္မွတ္ထိုးၿပီး ယူထားတာ။
လုပ္ငန္းလုပ္ခ်င္တယ္၊ လုပ္ငန္းလုပ္ၿပီး အေဖ့ကို ေတာင္းပန္ၿပီး ျပန္ေနခ်င္တယ္။ အဲဒီလို စိတ္ကူးေနတာ။
(ဂ)
သမီးက အိမ္မျပန္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။
အိမ္နဲ႔က လုံးဝအဆင္မေျပဘူး။
အေဖနဲ႔ ညီမေလးရဲ႕ အေနအထုိင္ကို မႀကိဳက္ဘူး။ ေျပာေတာ့ အေဖေရာ၊ အေမ ေရာ၊ ညီမေလးေရာ အားလံုးနဲ႔ ရန္ျဖစ္ရတယ္။
သမီးတို႔က ဘူတာမွာ ထမင္းထုပ္ေတြ၊ ဘာေတြ ေရာင္းတယ္။ အေမက ေရာင္း ေနရစ္တုန္း သမီးက ျပန္လာေတာ့ အေဖနဲ႔ ညီမေလးကို အေနအထုိင္မဟုတ္တာ ေတြ႕ တယ္။ အဲဒါ သမီးလည္း ရန္ျဖစ္ၿပီး ထြက္လာတာ။
ဒီလုိပါပဲ။ ေစ်းကေတာ့ ေရႊဘုိဘူတာမွာလည္း ေရာင္းဖူးတာပဲ။ သမီး အိမ္က ထြက္လာတုန္းက ေရႊဘုိဘူတာမွာ ေစ်းကူေရာင္းရင္း ေနတယ္။ အဲဒီမွာ အစ္ကုိလုိ ခင္ တဲ့သူေတြလည္း ရွိတယ္။ ဟုိေန႔က လာေခၚတဲ့သူေတြေပါ့။
ေနာက္ မႏၲေလးက စားေသာက္ဆိုင္၊ ဘီယာဆုိင္ေတြမွာ ေနဖူးတယ္။ လမ္းေဘး သားေတြနဲ႔ကေတာ့ ဘူတာမွာလည္း ေတြ႕တာပဲ။ ခင္တာက စားေသာက္ဆုိင္မွာ လုပ္ တုန္းက ခင္တာ။ သူတို႔က အဲဒီဆိုင္နားမွာ လာၾကတယ္။ တစ္ခါတေလလည္း သူတို႔နဲ႔ ေလွ်ာက္လိုက္တယ္။ ပလုံေကာက္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။