My Blog is My World

တင္ဒါကိစၥဟာ အစိုးရအဖြဲ႕အတြက္ စိန္ေခၚမႈျဖစ္ေနတယ္လို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုယ္တိုင္ ေျပာခဲ့တယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က မံုရြာေဂဇက္ဂ်ာနယ္မွာ စစ္ကိုင္းတိုင္းအစိုးရရဲ႕ ေဆာက္လုပ္ေရးတင္ဒါေတြမွာ လုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦးတည္းကပဲ တင္ဒါေအာင္ေနတဲ့အေျခအေနကို ဖတ္မိလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကုမၸဏီကိုလည္း နာမည္တပ္မေရးရဲ၊ ေဝဖန္တဲ့သူေတြကလည္း နာမည္တပ္မေျပာရဲ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ အမွန္ေတာ့ ပြင့္လင္းျမင္သာတဲ့အစုိးရ၊ သန္႔ရွင္းတဲ့အစိုးရဆုိၿပီး ေၾကြးေၾကာ္ၿပီးတဲဲ့အခါမွာ ဘယ္ေလာက္ပြင့္လင္းျမင္သာသလဲ၊ ဘယ္ေလာက္သန္႔ရွင္းသလဲဆိုၿပီး တိုင္းတာတဲ့ အညႊန္းကိန္း ေတြထဲမွာ တင္ဒါကိစၥလည္း တစ္ခုအပါအဝင္ပါပဲ။

“e-Government ဆိုတာ Process တစ္ခုပါ။ Package တစ္ခု Product တစ္ခု ၀ယ္တာမဟုတ္ပါဘူး။ အခ်ိန္တိုင္းတာလို႔ ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ဘယ္ေတာ့မွလည္း ၿပီးဆံုးမယ့္ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး” ` အဲဒီစကားကို ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏို၀င္ဘာ ၇ ရက္ေန႔တုန္းက ေနျပည္ေတာ္ MICC2 မွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ eGovernment Conference မွာပါ၀င္တဲ့ VIP Discussion Panel မွာ KMD ဦးေသာင္းတင္က ေျပာသြားခဲ့တာပါ။ တစ္နည္းအားျဖင့္ e-Government ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္အခ်ိန္ၾကာမွာလဲ၊ ဘယ္ေတာ့ၿပီးမွာလဲ၊ ေငြဘယ္ေလာက္ကုန္မွာလဲဆိုၿပီး ေမးခြန္းထုတ္ေနျခင္းဟာ နားလည္မႈလြဲေနၾကတာျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုလိုလိုက္ျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူက ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ထားတဲ့ NLD အစိုးရရဲ႕ တာ၀န္ရွိသူေတြအေနနဲ႔ e-Government ဆိုတဲ့ ျဖစ္စဥ္ႀကီးအေပၚ ဘယ္လိုပါ၀င္ေနၿပီလဲဆိုတာ စိတ္ပါ၀င္စားတဲ့ျပည္သူေတြက ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာမႈေတြ၊ ေ၀ဖန္မႈေတြ တျဖည္းျဖည္း စတင္ေပၚထြက္လာေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။ အြန္လိုင္းသံုးစြဲသူေတြအတြက္ လိုအပ္ေနတဲ့ Cyber Law၊ အိုင္စီတီ နည္းပညာဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈအတြက္ အဓိကအေရးပါတဲ့ ICT Master Plan၊ NLD အစိုးရရဲ႕ ပို႔ေဆာင္ေရးႏွင့္ဆက္သြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာန၀န္ႀကီး ဦးသန္႔စင္ေမာင္ရဲ႕ အိုင္စီတီအေပၚမွာ စိတ္၀င္စားမႈ စတာေတြကို e-Go

အဂၤလိပ္ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျမန္မာျပည္မရယ္၊ ရွမ္းျပည္ပါ၀င္တဲ့ ေတာင္တန္းေဒသရယ္၊ ကယားျပည္နယ္ရယ္ဆုိၿပီး သံုးပိုင္းပိုင္းၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တယ္။ ဒီေနရာမွာ သံုးပိုင္းပိုင္းတယ္ဆိုတာက အစက တစ္စုတစ္ေ၀းတည္းရွိေနတာကို သံုးပိုင္းပိုင္းတာမဟုတ္ဘဲ နဂိုကတည္းက ဗမာေတြကသက္သက္၊ ရွမ္းေတြက သက္က္၊ ကရင္နီ(ယခု ကယား)ေတြကသက္သက္ သီးျခားလြတ္လပ္စြာ တည္ရွိေနတာျဖစ္လို႔ သံုးပိုင္းပိုင္းခဲ့တာပါ။ လြတ္လပ္ေရးအတူယူၾကဖို႔ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုေတာ့ ဗမာ၊ ကခ်င္၊ခ်င္းနဲ႔ ရွမ္းကိုယ္စားလွယ္ေတြက လက္မွတ္ထိုးခဲ့ၾကၿပီး ရခိုင္တို႔၊ ကရင္တို႔၊ ကယားတို႔က ေလ့လာသူေတြအေနနဲ႔ပဲ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အရင္တုန္းက မရွိခဲ့ဘဲ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ကေန အစျပဳလိုက္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဗမာျပည္မ၊ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ကခ်င္ျပည္နယ္နဲ႔ ခ်င္း၀ိေသသတိုင္း တို႔ပဲ ပါပါတယ္။ ေနာက္မွ ကရင္ျပည္နယ္နဲ႔ ကယားျပည္နယ္ ၀င္လာတယ္။ ရခိုင္ျပည္နယ္တို႔ မြန္ျပည္နယ္တို႔ဆိုတာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုလက္ထက္မွ ျပည္နယ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ခြင့္ရခဲ့တာပါ။ ရခိုင္သားေတြအေနနဲ႔ ရခိုင္ျပည္နယ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ေရးအတြက္ မ်ားစြာ ႀကိဳးစားခဲ့ရပါတယ္။

မိႈင္းညိဳ႕ေမွာင္ မႏၲေလးကို ဘယ္လိုေရာက္သြားတာလဲဆိုေတာ့ ...မႏၲေလးကုိ ရထားစီးၿပီးေတာ့ ျပန္မဆင္းတတ္ေတာ့လုိ႔။ ငယ္ငယ္ေလးတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔  ရပ္ကြက္ထဲမွာ ထမင္းေလွ်ာက္စားတာ ဇလံုႀကီးေတြနဲ။၊ ထမင္းစားၿပီးေတာ့ ျပန္လာတဲ့အခါက်ေတာ့ အေမ့ကုိ ပန္းကန္ႀကီး ခ် ေပးၿပီး ေလွ်ာက္သြားမယ္ဆုိၿပီးေတာ့ သြားၾကတာ။ ရပ္ကြက္ထဲကုိ သြားၾကတဲ့အခါကေန ၿပီးေတာ့ ငါတုိ႔ ရထားႀကီး သြားစီးၾကရေအာင္ဆုိၿပီးေတာ့ ကေလးေတြကုိ ေျပာတယ္။ ရထားေပၚလည္း ေရာက္ေရာ ...ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ကေလးေတြက ဘယ္အခ်ိန္ ဆင္း သြားမွန္းမသိဘူး။ သမီးတစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့တာ။ အဲဒါနဲ႔ ရထားနဲ႔ပါသြားတာ။

မႈန္ျပာရီ (က) ၁၄ ႏွစ္သမီးကတည္းက ေကာ္စ႐ွဴတာ။ ေကာ္႐ွဴရတာက ႐ႈိက္႐ွဴလိုက္တဲ့အခ်ိန္ မွာ အဆုတ္က ဘယ္လိုျဖစ္လဲဆိုေတာ့ အသက္႐ွဴရတာ က်ပ္သြားတာ။ ခ်ဳပ္ထားသလို ျဖစ္သြားတာ။ ေကာ္႐ွဴရင္ သူက အန႔ံကို ႐ွဴလိုက္ေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ေၾကာင္သြားတာေပါ့။ ကိုယ္ အလုပ္လုပ္ရမွန္းေတာ့ သိတာေပါ့။ ကိုယ္ ဘယ္ေနရာ သြားရမလဲ၊ ဘယ္ေနရာ ေနရမလဲ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ေနာက္ေရးေတြကို မသိေတာ့ဘူး။ ဘာလို႔ ႐ွဴတာလဲဆိုေတာ့ ဒီ ႐ွဴဖန္မ်ားလာေတာ့ စိတ္ထဲက ႐ွဴခ်င္စိတ္ေတြ ေပါက္လာတာ။ ျဖတ္ႏိုင္တယ္။ ျဖတ္ခ်င္တယ္။ ျဖတ္ဖူးတယ္။ ေကာ္ျဖတ္တာနဲ႔ ေကာ္ ႐ွဴတာနဲ႔ဆိုရင္ ေကာ္ျဖတ္တာက ေကာင္းတယ္။ ေကာ္ျဖတ္တာက ဘယ္လိုေကာင္းလဲ ဆိုရင္ အသားအေရလည္း ဝလာတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ က်န္းမာေရးလည္း ေကာင္းလာတယ္။ ေကာ္႐ွဴေတာ့က်ေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ အသားအေရေတြလည္း ထိခိုက္တယ္။ အခုကေတာ့ ႐ွဴ တယ္။ ဒါေပမဲ့ မ႐ွဴတာဆိုလို႔ ဒီေန႔ ႏွစ္ရက္ပဲ ရွိေသးတယ္။

ယခင္အစိုးရေတြက ဘာကိုမွ ေသေသခ်ာခ်ာ တာဝန္ယူမထားေသာ ကေလးမ်ား ရွိသည္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မ်ား ထမင္းဆိုင္မ်ားတြင္ မ်က္လုံးထဲမွာ ရႊင္ပ်မႈအရည္မဲ့ကာ ေတာင့္တင္းေျခလွမ္းမ်ားႏွင့္ ကေလးမ်ားသည္ ဒုႏွင့္ေဒး။ မိဘက ပေထြးက မိေထြးက ဦးေလးက အေဒၚက ဘုန္းႀကီးက ဆရာက ရိုက္ႏွက္ျခင္းစသည့္အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ လမ္းေပၚေရာက္လာကာ ေနပူက်က္က်က္ထဲ၊ မိုးေရစက္လက္ထဲ၊ ေအးခဲမႈထဲ၊ မ်က္လုံးေရာင္ေျခာက္ေျခာက္ဝင္းဝင္း၊ လက္ထဲမွာလည္း ေဆးလိပ္၊ ကြမ္း၊ အရက္ပုလင္း၊ ေကာ္ဗူး၊ လက္နက္တစုံတရာႏွင့္ လမ္းေဘးမွာပင္ က်င္လည္ေနသည့္ ကေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားႀကီးကို ရွိသည္။ အလုပ္႐ုံ၊ လမ္းေဘးဆိုင္ေလးမ်ား၊ ေစ်း၊ ကားဂိတ္၊ ဘူတာ၊ သေဘာၤဆိပ္၊ တပ္၊ ကေလးေထာင္၊ လူႀကီးေထာင္၊ အခ်ဳပ္ခန္းႏွင့္ ျပည့္တန္ဆာေခါင္းမ်ားလက္ထဲမွာလည္း ကေလးေတြ ကေလးမေလးေတြ မ်ားစြာ။